Quito, Ecuador
Vanuit mijn studie volgde ik een minor ‘ondernemen’. Ik wilde een ondernemingsplan schrijven, omdat ik al snel doorhad dat ondernemen mijn passie was en ik die kant op wilde. Ik wilde onderzoeken hoe je dingen mooier kan maken, zonder dat het te veel impact heeft op het milieu. Voordat ik ging schrijven, wist ik dat ik een slow fashion label wilde opzetten: een label waar geen chemische grondstoffen en geen kinderarbeid aan bod komt.
In 2017 vloog ik naar Quito, Ecuador, in het kader van mijn fotografieproject. Ik kwam in the middle of nowhere terecht. Via een instantie sliep ik in een hostel in een sloppenwijk. Ik wilde het echte leven van Quito meemaken. Ik, als blonde Europeaan, voelde me niet altijd even veilig, maar wilde per se ervaren hoe de Ecuadorianen leven. Ik meldde me aan bij een stichting om kansarme kinderen te helpen met lezen, taal en andere schoolse activiteiten. Zodat zij naar een basisschool konden gaan en niet in het werkveld (van hun ouders) terecht zouden komen. Ik mocht ook mee naar huisbezoeken. De situaties waren schrijnend, arm en heftig. Soms moesten we kinderen van 3-4 jaar uit de werkplekken van hun ouders wegtrekken. Dat raakte mij erg.